"Myślę, że nasz mózg wie, co robi, kiedy każe nam zapomnieć." Recenzja #18

Chłodna niedziela 5 czerwca 2005 roku, klasztor w centrum miasta. Jeden z uczestników niekonwencjonalnej terapii grupowej metodą Hellingera, w której pacjenci wcielali się w role swoich bliskich, zostaje zamordowany. Według oficjalnej wersji zabójstwo było przypadkowe, a głównym celem sprawcy miała być kradzież. Prokurator Szacki próbuje znaleźć przyczynę zabójstwa i odnaleźć sprawcę.

źródło: empik

Tytuł: Uwikłanie

Cykl: Teodor Szacki

Autor: Zygmunt Miłoszewski

Wydawnictwo: Wydawnictwo W.A.B

Ilość stron: 304

Jestem wielką fanką kryminałów, dlatego bardzo ucieszyłam się, kiedy miałam możliwość przeczytania Uwikłania. Słyszałam wiele dobrych opinii na temat tej książki, ale czy po skończonej lekturze jestem w stanie się z nimi zgodzić?

Jeśli chodzi o to, kto jest dobry, a kto zły, prawie zawsze jest odwrotnie.

Sam motyw kryminalny jest tutaj przedstawiony w dobry sposób - masakryczne morderstwo, na którego opisie nie sposób się nie skrzywić i żadnych konkretnych wskazówek, kto mógłby być mordercą. Czytelnik razem z Teodorem, głównym bohaterem, próbuje rozwikłać tą zagadkę i uwierzcie mi, nie jest łatwo. Do końca książki nie wiemy, kto jest mordercą, nawet jeśli wydaje nam się zupełnie inaczej. Dlatego ogromny plus za to - zakończenie zaskakuje. Autor w świetny sposób zagrał na emocjach czytelnika - wydaje ci się, że już wszystko wiesz, że już wszystko rozumiesz, a tu BUM, staje się zupełnie inaczej.

Dużą niewiadomą okazał się także motyw z pewną... mafią, o której tak naprawdę nic nie było wiadomo. Główny wątek przeplatały wstawki napisane z perspektywy... no właśnie, tak naprawdę nie do końca wiadomo kogo - na pewno jakiegoś staruszka, bo miał z 70 lat. Podawali się oni za legalnie działającą firmę, która jednak miała coś za uszami. I byli niebezpieczni. Podejrzewam, że ich wątek zostanie rozwinięty w kolejnej części cyklu i może on być naprawdę dobry. 

Chociaż muszę przyznać, że w pewnym momencie trochę to wszystko już mi się dłużyło. Tak naprawdę większość książki dotyczyła perypetii życiowych głównego bohatera, a nie rozwiązywania sprawy. Przynajmniej ja tak to odebrałam. Niby tam szukali jakiś powiązań, mieli jakieś poszlaki, ale sama akcja nie trzymała za bardzo w napięciu. Dopiero końcówka była ciekawa i zaskakująca. 

Gwałt był zabójstwem, nawet jeśli zwłoki chodziły potem przez wiele lat po ulicach.

Jeśli chodzi o głównego bohatera, Teodora, to nie przypadł mi specjalnie do gustu. Tak naprawdę z postaci tylko jego poznajemy na tyle, by móc wyrobić sobie o nim jakieś zdanie. Na pewno jest to człowiek, który zdecydowanie nie lubi swojego życia. Wszystko jest nie tak, jak być powinno - a to praca marna, a to z żoną coś nie tak, a to coś tam, a to srośtam. Rozumiecie, taki trochę zrzęda. No i zdecydowanie nie spodobało mi się to, co zrobił i jaką decyzję w życiu podjął. Mało męskie. 

Ale jako prokurator jest dobry, wyróżnia się na tle innych, potrafi połączyć z sobą fakty, na które pewnie ktoś inny nie zwróciłby uwagi. I tutaj widać tą taką... schematyczność kryminałów - świetny detektyw, ale w życiu osobistym nie układa się najlepiej. Często trafiam na takie motywy, chociaż nie twierdzę, że jakoś specjalnie mi przeszkadzają. Byle wątek kryminalny był okay. 

Znajomość ludzkiej psychiki to w rękach mordercy najpotężniejsza broń.

Nie jestem jakoś w szczególny sposób zachwycona tą książka, ale czytało się dosyć przyjemnie. Ma dość prosty styl, więc nie sprawia on trudności. Co prawda czytałam o wiele lepsze kryminały, ale dla fanów takich jak ja (i nie tylko) mogę polecić :)