"Teraz krakowskie staruszki i młode studentki mogą spać spokojnie." - Recenzja #11

Emilia jest z pozoru zwyczajną, skromną studentką jednej z krakowskich uczelni. Jednak jej niezwykłe zdolności, które ujawniły się już w dzieciństwie, znowu dają o sobie znać. Zdarza się bowiem, że dziewczyna widzi lub słyszy duchy zmarłych tragicznie osób, które proszą ją o pomoc w różnych niezałatwionych sprawach. Przy jednej z takich spraw poznaje studenta prawa, który odbywa praktyki w policji i dorabia sobie u pewnego adwokata. Tymczasem w mieście dochodzi do dziwnych zgonów i zaginięć studentek wynajmujących pokoje u starszych kobiet. Zaangażowany w śledztwo adwokat i jego młody pomocnik postanawiają wykorzystać nadzwyczajne umiejętności Emilii.

źródło: videograf

Czytając opis książki wiedziałam, że jest to pozycja idealna dla mnie, ponieważ bardzo lubię takie klimaty. Podejrzewałam, że trafi w moje gusta i wcale się nie pomyliłam. Każdą wolną chwilę poświęcałam na czytanie i w końcu udało mi się dobrnąć do końca.

Tytuł: Ogniskowa

Autor: J. D. Bujak

Wydawnictwo: Videograf SA

Ilość stron: 348

Powiem szczerze, że prolog jak dla mnie niestety, ale nie był zachwycający. Czasami miałam wrażenie, że książka napisana jest przez bardzo młodą dziewczynę, która dopiero zaczyna swoją przygodę z pisaniem. Jakbym czytała opowiadanie wstawione gdzieś w internecie. Bardzo proste opisy, dialogi czasami w żaden sposób nie rozwinięte. Do tej pory nie zetknęłam się z twórczością Joanny Bujak, więc gdy sprawdziłam informację o niej, okazało się, że wcale nie jest początkująca. 

W prologu poznajemy pięcioletnią Emilię, która ratuje ludzi mieszkających w jej kamienicy dzięki duchowi jej zmarłego ojca, który ostrzegł ją przed niebezpieczeństwem. Wiemy więc już, jakie zdolności posiada dziewczynka, jesteśmy też świadkami jej pomocy zagubionej duszyczce. Miałam jednak wrażenie, że ten prolog ciągnął się zbyt długo i jakoś ogólnie moje pierwsze mniemanie o tej książce było... słabe. 

Ale potem przenosimy się w czasie, Emilia jest już studentką i wtedy rozkręca się cała akcja. Momentalnie zmieniłam swoje odczucia co do tej książki, ponieważ już od pierwszego rozdziału dzieje się tyle niewyobrażalnych rzeczy, że człowiek pragnie wręcz kontynuować przerzucanie [cóż, w tym przypadku przewijanie] kolejnych stron. I tak jest już do końca. Cały czas coś się dzieje, praktycznie nie ma czasu na nudę. Razem z Emilią i jej towarzyszami próbujemy rozwiązać zagadkę zaginionych młodych dziewczyn oraz staruszek, które popełniły samobójstwo z nieznanych przyczyn. Oprócz tego, poznajemy historię także z perspektywy tych właśnie osób i to są chyba najlepsze momenty w książce, bo naprawdę przyprawiają człowieka o gęsią skórkę. Wystarczy tylko trochę wyobraźni. 

Bóg dał jej dar... wyróżnił ją... Ta dziewczynka jest ogniskową. Osobą, która skupia przy sobie zagubione dusze i pomaga im odejść tam, gdzie powinny się znaleźć.

Jeśli chodzi o bohaterów, to są naprawdę dobrze i różnorodnie wykreowani. Emilka, główna bohaterka, wzbudza moją sympatię.  A to już sukces, bo na ogół mam problem z głównymi bohaterkami. Zawsze są takie głupiutkie i niedorozwinięte uczuciowo. No dobra, może nie zawsze, ale często. Emilka jest inna, Emilka jest w porządku. Jest odważna, ale także myśli trzeźwo i nie pakuje się w niebezpieczne sytuacje, bo nie ogarnia, co się dzieje wokół niej. Dar, który posiada, jest wyjątkowy i pomaga rozwikłać naprawdę trudną zagadkę. 

Inne postacie także polubiłam. Marcin, prawnik, jest takim... liderem, emanuje od niego dojrzałość i mądrość. Michał jako jedyny z ekipy nie posiada szczególnych zdolności i powiem szczerze, że jego ustawiłabym na końcu kolejki popularności w tej książce. Znaczy... był bardzo w porządku, ale taka trochę z niego... ciapa. Myślał bardzo prostolinijnie, gdyby nie inni, podejmowałby decyzje wręcz głupie, które tylko mogłyby zaszkodzić. 

Powiem tak - autorka zrobiła naprawdę kawał dobrej roboty, jeśli chodzi o wykreowanie świata grozy, w którym wszystko jest niebezpieczne i tajemnicze. Wyobraźnię to kobietka ma, serio. Co jest wielkim plusem, jeśli ktoś lubi fantastyczne klimaty i magiczne stworzenia, takie jak duchy, czarodzieje, strzygi. Do końca trzymająca nas w napięciu fabuła sprawia, że nie możemy się oderwać od czytania. Bo chociaż książka ma ponad 300 stron, cała zagadka rozwikłana jest dopiero na sam koniec, więc dzieje się, dzieje. 

Polecam wszystkim, którzy lubią zjawiska paranormalne, a także nie mają nic przeciwko główkowaniu i pobudzaniu szarych komórek. Zagwarantujecie tym sobie niezłą rozrywkę na te jesienne wieczory.

4/5

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki bardzo dziękuję wydawnictwu Videograf SA.