"POKAZUJEMY LUDZIOM TYLKO TO, CO CHCĄ ZOBACZYĆ." - RECENZJA #9

Trójka nastoletnich przyjaciół w noc Halloween przyzywa ducha legendarnej Krwawej Mary. To, co miało być zabawą, zmienia się w koszmar i dramatyczną walkę o przetrwanie. Bobby, jej przyjaciółka Naya i przystojny Caine muszą się zmierzyć z nawiedzającą ich w snach upiorną siłą mieszkającą po drugiej stronie lustra. Nastolatkowie odkrywają tajemnicę z połowy XX wieku. Odnajdują jedyną ofiarę, która umknęła Krwawej Mary i od lat przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Czego upiór pragnie naprawdę – ukojenia czy zemsty? 

źródło: lubimyczytać

Tytuł: Wypowiedz jej imię

Autor: James Dawson 

Tłumaczenie: Marcin Sieduszewski 

Wydawnictwo: Wydawnictwo YA! 

Ilość stron: 256

 

Jestem świeżo po przeczytaniu tej książki i muszę powiedzieć, że jestem całkiem zadowolona. Może nie jest to zapierający dech w piersi horror, ale czyta się dosyć przyjemnie i historia wciąga. A zakończenie jest całkiem całkiem, co bardzo cenię w książkach. Dobre zakończenie pozostawia dobre wrażenie, prawda? 

Główna historia zaczyna się w Halloweenową noc, gdzie grupa młodych osób spędza czas na opowiadaniu sobie strasznych historii. W końcu pojawia się też ta, którą wszyscy mniej więcej kojarzymy (w takim czy innym kontekście, ale na pewno) - opowieść o Krwawej Mary, której dotyczy cała książka. 

Mamy także pierwsze spojrzenie na bohaterów - Bobby, uczennica prywatnej szkoły dla dziewcząt, taka typowa "kujonka" - dobre oceny, omijanie z daleka kłopotów, sami wiecie. Jej przyjaciółka Naya, ta "fajniejsza", ładniejsza, bardziej wyluzowana, taka, która potrafi kozaczyć. Kilka osób ze szkolnej elity, chłopcy z innej szkoły i Sadie, która namawia kolegów do wywołania Krwawej Mary (na pewno wiecie jak to się odbywa, wystarczy pięć razy powtórzyć jej imię przed lustrem, ALE NIE PRÓBUJCIE TEGO W DOMU).

 

No i robią to. Trójka z nich. Bobby, Naya oraz Caine. 

I WTEDY SIĘ ZACZYNA.

 

Bobbie przyszło do głowy, że może tak właśnie powinno się mierzyć faktyczną długość czyjegoś życia – do momentu śmierci ostatniej pamiętającej cię osoby; dopóki ludzie nie przestaną składać kwiatów na twoim grobie.

Najpierw dosyć niewinnie. Ale potem zaczyna się robić coraz dziwniej (tak serio dziwniej dziwniej, bo duch ma wielki wpływ na naszych bohaterów, nawet fizyczny) i czytelnika naprawdę zaczyna interesować, jak to się zakończy.  Znaczy... nie oszukujmy się, od samego początku wiadomo, że będzie happy end (chociaż nie do końca taki happy jak się wydaje, ale nic więcej nie powiem). Ale i tak wciągamy się w tą próbę znalezienia rozwiązania, dowiedzenia się, co tak naprawdę stało się z Mary i jak powstrzymać ducha. Fajne jest właśnie to, że cała ta historia ma ręce i nogi; że sprawa z duchem Krwawej Mary ma jakiś swój początek (dość smutny, na końcu aż robi się żal dziewczyny) i ma także swój koniec (albo i nie do końca, HA, ZACIEKAWIENI?).

Bohaterowie OKAY, Bobby to taka trzeźwo myśląca dziewczyna, której rozumowanie jest niczego sobie i tak naprawdę to dzięki niej sprawa przybiera takiego a nie innego obrotu. Do tej pory była cichą myszką, ale odkąd musi walczyć o przetrwanie, zaczyna pokazywać swoją siłę i determinację. 

Naya wprowadza trochę humoru i energii do całej historii, a Caine wzbudza zainteresowanie, ponieważ jest chłopakiem z pokroju tych przystojnych, popularnych i zadufanych w sobie, jednak okazuje się, że jest naprawdę znośny i momentami uroczy. 

To, co mi się spodobało, to fakt, że pojawił się wątek miłosny, jednak był on całkowicie drugoplanowy i akcja bardziej skupiała się na historii z Mary. I to było fajne, że nie wcisnęli nam co dwie strony wielkich miłosnych uniesień, były one tylko rzadkim dodatkiem, które nieco rozluźniały atmosferę. 

(…) czy tym właśnie jest śmierć: nicością? Wieczną nicością, ale taką, której jest się świadomym – było to zbyt okropne, żeby dało się pojąć.

"Wypowiedz jej imię" nie jest może wybitnym dziełem, ale to przyjemnie czytająca się książka napisana prostym, zrozumiałym stylem. Na śmierć się nie wystraszymy, ale jeśli ktoś jest wrażliwy na horrory, czasami może poczuć gęsią skórkę, trzeba mieć tylko dobrze rozwiniętą wyobraźnię ;)

Koniec sprawia, że chcielibyśmy więcej - no bo wydaje się, że sprawa rozwiązana... ale czy na pewno? Jeśli jesteście ciekawi, to przeczytajcie. 

4/5