"KRWAWY ORZEŁ" RECENZJA #20

Tytuł: Krwawy orzeł

Autor: Craig Russel

Tłumaczenie: Paweł Lipszyc

Wydawnictwo: Capricorn. Media Lazar

Ilość stron: 496

Kosmopolitycznym Hamburgiem , miastem zarówno porządnych obywateli i wielkich finansów, jak i prostytutek oraz narkotykowych gangów, wstrząsa seria makabrycznych morderstw. Bestialsko okaleczone zwłoki kobiet wydają się wykluczać pieniądze, czy seks , jako motyw zbrodni. A więc gdzie go szukać.

Nadkomisarz Fabel nie jest typowym policjantem. Potrafi sięgnąć wyobraźnią dalej niż na to pozwalają techniki śledcze. Dochodzenie przypomina przejście przez niekończący się enigmatyczny labirynt, za każdym zakrętem czeka nowa tajemnica, która odkrywa kolejne zagadki, a z nich wyłaniają się następne pytania.

Jest to moje drugie spotkanie z tym autorem, i tak jak w przypadku pierwszego - bardzo udane. Co prawda Baśniowy Morderca bardziej przypadł mi do gustu, aczkolwiek Krwawy Orzeł to także bardzo dobry kryminał. 

.

Boję się, ale nie tak bardzo, jak myślałem. Nie jestem dobry i nigdy nie byłem, więc tak będzie lepiej.

Jeśli chodzi o fabułę, to motyw morderstwa był naprawdę dobrze przemyślany. Okrucieństwo, wzorowane na dawnych wierzeniach Wikingów (swoją drogą, jeśli ktoś oglądał serial Vikings, będzie dokładnie wiedział, co oznacza Krwawy Orzeł) zapierało dech w piersiach. Kiedy wyobrażałam sobie widok ofiar, nie sposób było się nie skrzywić. Również odgadnięcie kto był mordercą, wcale nie było takie łatwe. Co prawda trochę zbyt wcześnie jak dla mnie zasugerowali, kto morduje, większe zaskoczenie miałabym gdybym dowiedziała się w tym samym momencie co bohaterowie książki. Ale mimo tego, i tak wszystko było na swoim miejscu i dobrze mi się czytało. 

To co wzbudziło taki mój szacunek do autora to fakt, że otwarcie pisał on o tym, jak Niemcy postrzegane były po II Wojnie Światowej. O tym, że nikt im nie ufał, że nawet oni sami sobie nie ufali. Czasami trochę gubiłam się w wątkach politycznych czy wojskowych przedstawionych w książce i w pewnym momencie nie ogarniałam już kto jest kim, co jest czym, ale nie przeszkadzało mi to w odbiorze książki. 

Bohaterowie bez dwóch zdań zyskali moją sympatię. Co prawda poznałam ich już w Baśniowym Mordercy, jednak tym razem, jako że jest to pierwszy tom o komisarzu Fabelu, ukazywane są początki ich współpracy, dzięki czemu zrozumiałam też kilka wątków, których nie pojęłam za tamtym razem. 

Główny bohater, Jan Fabel, który zajmuje się sprawą, to oczywiście świetny detektyw z nieco problematycznym życiem osobistym, który wykazuje się wielką odwagą i wysoko rozwiniętym myśleniem logicznym. To postać, którą zdecydowanie można lubić, do której w jakiś sposób się przywiązujemy. Również jego kontakty z resztą zespołu cieszą czytelnika, a pod koniec wrażliwce (tacy jak ja) mogą nawet poczuć małe ukłucie w serduszku. 

Ogólnie jestem zadowolona z odbioru książki, co prawda nie jest to najlepszy kryminał, jaki w życiu czytałam, ale na pewno bardzo dobry. Dlatego polecam każdemu, kto tak jak ja, lubi rozwiązywać zagadki brutalnych morderstw ;) 

KSIĄŻKA BIERZE UDZIAŁ W WYZWANIU:

Grubość książki: 2,51 cm

Ostateczny wynik: 169 cm

Pozostało: 166, 49 cm